नयाँ बर्ष आएको पत्तै भएन छ । अघी मात्रै एउटा समाचार हेरेको ”नया बर्षको शुभकामना ”लेखेको रहेछ अनी पो झसङग भए,नया बर्ष पो लागेछ । दुस्ख लाग्यो अब त केही सुधार होला कि” भन्ने आशा र सकारात्मक सोंचका साथ शुभ(कामनाको आदान प्रदानबाट शुरु भएर पुनस् निराशै निराशामै सकिएको वर्षको सूचिमा २०१३  पनि अपबाद बन्न नसकी नयाँ बर्ष २०१४  पनि आज बाट लागिसकेको छ ।   राजनीति गर्नेहरुमा जनताद्धारा ठूलो पाठ सिकाइंदा समेत नानीदेखी लागेको बानीमा रत्तिभर सुधार देखा नपर्नु तथा स्वार्थपूर्ण भावनाका कारण लोकतन्त्रलाई अत्यन्तै हास्यतन्त्रमा परिणत गरिदिनु, राष्ट्रियतासम्बन्धी अत्यन्तै संबेदनशील बिषयमा पूर्ण रुपले सरकारी मौनता दर्शाउने मात्र नभएर अझ अनाबस्यक कुरामा भने निसंकोच झन झन बल मिच्याइ गर्नु, प्राप्त गणतन्त्रलाई मजबूत बनाउँदै लैजानुको अलावा झन झन कम्जोर बनाउँदै लगेको आभास दिलाउनु जस्ता यथार्थताहरुको सामना गर्नु पर्यो देशले । एकातिर भोकमरी, जीवन जलको लागि तडपिएका, सीमा क्षेत्रमा सीमा अतिक्रमणका अतिरिक्त अमानबीय व्यबहार सामना गर्नेहरुले अनाथ भएको महसूस गर्न पर्यो भने त्यही बेला जिम्मेवारी बहन गर्नु पर्नेहरु आवश्यकताभन्दा बढी हुल बाधेर बिदेश शयर गर्न र समस्यामा पर्नेहरुको लागि आवश्यक  पर्ने औषधी र खाद्यान्न ब्यबस्था गर्नभन्दा हतियार किन्ने गोप्य कार्य गर्नतिरै ब्यस्त देखिनुले ँकाम कुरो एकातिर कुम्लो बोकी ठिमीतिर” भनाइ चरितार्थ गराउँदै आफूहरुमा लागेको दाग मेटाउने सुबसरलाई बुझ्न नसकेको देखियो । निहत्था सर्ब साधारणलाई हत्या गरेर हत्या गरेको प्रमाण नस्ट गर्ने सेनाको प्रयासलाई ढाक छोप गर्ने मन्त्रीको प्रयासले गणतन्त्रमा  पन्चायती मानसिकताको आभास दिलायो । लुटपाट का घटना, ब्यापारी हत्या, अत्यन्तै मौलाउदै गयो ।

३ महिना भित्र १२ जना ब्यापारी को काठमान्डौ मा हत्या भयो । झन्डै साढे दुई दशकपछि देश भित्रिने भन्दा बाहिरिने रकम बढेर शोधनान्तर घाटा खेप्न बाध्य भएको छ आफन्तलाई राजनीतिक नियुक्ति दिन नियम मिच्ने तथा नाम नै समेत परिवर्तन गर्ने र नियमानुसार आवश्यक योग्यता नपुगेकाहरुलाई प्रधानमन्त्रीको सल्लाहकार बनाउने कार्य समेत हुनुले ँनेपालका कानून दैबले जानून” भन्ने संस्कारलाई अझै हामीले बिदा दिनुको सट्टा झन सिदा दिएर पालन पोषण गरेको भन्न हिचकिचाउन नपर्ने अवस्था यथावत भएको पाइयो । ज्यान मार्ने उद्योग, फिरौतीको अभियोग लगाइएको ब्यक्तिलाई मन्त्रिपरिषदबाटै मुद्दा फिर्ता लिने मात्र नभएर तत्कालै संयुक्त राष्ट्रसंघको महासभामा ससम्मान प्रतिनिधिको रुपमा लैजाने, घुमिफिरी रुम्जाटार भने झैं जति गरे पनि भ्रस्ट भनेर चिनिएकाहरु र जनताबाट पाखा लगाइएकाहरु नै सरकार सन्चालनका प्रत्यक्ष परोक्ष रुपमा हर्ताकर्ता हुने जस्ता यथार्तताहरुले गर्दा सतीको श्राप परेको देश भन्ने कुरालाई नचाहेरै पनि बारंबार संझनु पर्ने अवस्था छ । हाम्रो भूगोल, जनसंख्या, साक्षरता, आर्थिक अवस्था, जातजाति, राजनीतिक दलका नेता(कार्यकर्ताहरूले राष्ट्रका लागि गरेको योगदान आदि सबै कुरा विचार गर्दा एउटा संविधान बनाउन ६ सय १ को संख्या ठूलो होइन । यो त संविधान बनाउन मात्र नभई हामी सबैको योगदानको कदरस्वरूप पुरस्कृत पनि त गरएिको हो १ राजनीतिक दलहरूले भागबन्डा गरेर आफ्ना कार्यकर्तालाई दिएको अस्थायी नोकरी नै सम्झे पनि हुन्छ ९ अर्बको सरकारी खर्च अनि चार बर्षको समय व्यर्थसँगै दोश्रो संबिधान सभाको चुनाव पनि सम्पन्न भयो ।  संबिधान सभाले दिएको परीमाण नै नमान्ने,२ महिन बित्न्न लाग्द पनि समानुपातिक नाम बुझाउन नसक्ने,जंगल देखिनै आतंक फैलाएर सरकार अनि सडक आफै तताउने दोहोरो  भूमिकासँगै संघीयताको  नाममा जातजतिको राज्य बढ्दै हिडेको अनि देशमा जातजति बीच द्धन्द  सिर्जना गरेर जातीय सदभाब र सन्तुलन लाई बिचलित तुल्लाएको सबैलाई थाहा  भएको कुरो हो । नेपाली जनतालाई सपना बाढ्दै कुरा गर्न खप्पिस  अनि राजनीतिक नेताहरुलाई एकापसमा जुटाउन अनि रोटे पिंग जस्तै रिंगाउन  सिपालु  भएका माओबादीहरु विभिन्न क्रियाकलापले देखाउदै  आएको छ । नेपाललाई स्विट्जरल्याण्ड त कहिले  सिगापुर बनाउन, अनि नेपाली जनतालाई सपना  देखाउन  खप्पिस  माओबादीहरु एकापसको  झगडा  अनि राजनेताहरुको  धारे हातहरुसँगै नेपालमा नयाँ  संबिधान होइन जनतालाई चरम संक्रमणकालको कोसेली दिएका छन् । गणतन्त्र स्थापना गर्न हामी नेपालीले कति रगत बगायौ होला कति घाइते भयौ होला कति अपांग भयौ होला  यसको केहि लेखाजोखा कुनै राजनीति नेताहरुले राखेका छैनन् । नयाँ संबिधानको आश गरि रहेका नेपालीको सपनालाई लत्याएर १५ मिनेट बाँकी हुँदै समाप्त पारीयो ।